Temperatura u małych dzieci zwykle pojawia się szybko oraz od razu powoduje nerwowość u rodziców, którzy sugerują chorobę wirusową bądź bakteryjną. Poza tym mały narzekający na zwiększoną temperaturę ciała znacznie się męczy. Jednakże temperatura u dziecka nie zawsze jest oznaką poważnego niebezpieczeństwa, szczególnie charakteryzuje chorobę bądź przeziębienie. Z jakich również przyczyn maluch może mieć temperaturę? Jak ją odpowiednio zidentyfikować u dzieci oraz w jaki sposób można wesprzeć malucha?
Symptomy gorączki u dziecka
• Gorące czoło, plecy, i skóra na innych partiach ciała jest chłodna oraz zalana zimnym potem.
• Zaczerwieniona twarz dziecka, pojawiają się na niej duże rumieńce.
• Maluch ma przyśpieszony oddech.
• Dziecko czuje dyskomfort w strefach karku, czoła bądź ucisk gardła, czasem skarży się ze powodu na zatkany nos.
Temperatura
Rodzice niejednokrotnie nadużywają słowa „temperatura” oraz określają nim stan podniesionej temperatury ciała. Właściwa temperatura ciała u dzieci sięga od 36 do 37 st. C. Stan podgorączkowy to gorączka w granicach ponad 37 do 38 st. C. O delikatnej temperaturze mówi się, jeżeli termometr sugeruje 38 do 39 st. C. Wysoka temperatura istnieje jeśli ciepłota ciała wynosi ponad 39 st. C.
Przyczyny gorączki u dziecka
•Dolegliwości infekcyjne – jeżeli dziecko cierpi na którąś z dolegliwości infekcyjnych, temperatura stanowi typowy symptom postępujący. Dolegliwości infekcyjne to ospa wietrzna, odra, różyczka, świnka.
• Choroby – do najpopularniejszych chorób przynależą grypa, przeziębienie, zapalenie ucha wewnętrznego, zapalenie krtani, choroba pęcherza moczowego, angina.
• Zapalenie opon mózgowych – kolejne symptomy to: sztywność karku, wymioty, wstręt do światła, uciski głowy, kiepskie usposobienie.
• Poparzenia ciepłe oraz udary – pojawiają się szczególnie w czasie letnim, temperatura jest jednym z ich symptomów.
Sposoby mierzenia temperatury
Temperaturę można mierzyć w różnych partiach ciała – pod pachą, na czole, w odbycie, za uchem bądź w ustach. Dostępne są termometry elektroniczne na podczerwień – rezultat uzyskujemy zaraz po paru chwilach. Miejsce przyłożenia musi być jednakże określone, kompatybilne z wytyczną. Hitem jest termometr w smoczku (receptory w silikonowej partii, wyświetlacz w tarczy). Najtrafniejszy wydaje się być pomiar wykonywany w odbytnicy. Końcówkę smarujemy wazeliną oraz precyzyjnie umieszczamy w odbyt. Od efekcie odejmujemy 0,5 st. C. Prawo zrezygnowało z używania termometry rtęciowe. Gorączka przekraczająca 38 st. C potrzebuje dania środków je obniżających, szczególnie jeżeli dziecko jest skłonne do wystąpienia drgawek gorączkowych. Ilość środku należy podać zgodnie z poleceniami, właśnie do wieku oraz masy pacjenta. Forma czopków jest wygodniejsza. Dzieciom do 12. roku życia nie można podawać aspiryny.
Opieka dziecka z wysoką temperaturą
Wespół z wzrastaniem gorączki dziecko trzeba okryć. Potem opatulanie już nie jest wskazane, może nawet doprowadzić do przegrzania. Odpowiedniejsze jest wygodne ubranie. Przepocone powinien zmienić. Mały z dużą temperaturą zazwyczaj nie odczuwa głodu oraz nie wolno zmuszać go do jedzenia. Należy jednakże zadbać, aby dużo pił (woda, rozcieńczone soki, herbatki). Niemowlę karmione naturalnie musi być częściej, jednak na moment przystawiane do piersi. Pokój, w jakim przebywa pacjent, musi być zwilżony oraz dotleniony. Wysoką temperaturę można obniżać letnimi okładami.
Rola podwyższonej temperatury
Wzrastająca gorączka informuje o reakcji obronnej podejmowanej przez zaatakowany organizm. Układ odpornościowy jest zmobilizowany do zapobiegania drobnoustrojom. Temperatura niezbyt wysoka zwiększa również przemianę materii sprzyjającej tworzeniu przeciwciał odpornościowych. Także duża temperatura hamuje dalszemu wzrostowi drobnoustrojów. Taką dobrą funkcję pełni zwiększona gorączka w pierwszej fazie. Temperatura rozciągająca się jest niebezpieczna – osłabia organizm, może prowadzić do odwodnienia, blokuje akcje odpornościowe. U poszczególnych dzieci mogą wystąpić drgawki gorączkowe. W tenże sposób układ nerwowy reaguje na szybko wzrastającą temperaturę, szczególnie po przejściu 39 st. C. Mięśnie szybko zwijają się, i mały może nawet stracić przytomność. Atak zawsze wymaga wezwania lekarza. Najbezpieczniejsze jest podanie środka w czopku. Po ustąpieniu drgawek gorączkowych specjalista wskazuje badanie EEG.
Obniżanie temperatury u dziecka
Rodzice starają się zbić chociażby niewielką temperaturę oraz dają dziecku czopki, syropy, a starszym dzieciom środki przeciwgorączkowe. Temperatura u dzieci 39 st. C potrzebuje pomocy ze specjalistą, wcześniej należałoby wykorzystać doskonałe formy zmniejszania temperatury:
• kąpiel w wodzie w gorączce mniejszej o 2 stopnie od temperatury ciała;
• wilgotne okłady na czoło;
• wilgotne kompresy na klatkę piersiową;
• owinięcie ciała dziecka mokrym prześcieradłem oraz pokrycie go wilgotnymi pieluchami (winnym być namoczone w letniej wodzie).
Jeśli dziecko ma temperaturę, rodzice winni zadbać, żeby regularnie piło. Jeżeli organizmowi zabraknie odpowiedniej ilości płynów, podwyższona temperatura ciała może spowodować odwodnienie. Specjalistę trzeba wezwać, jeśli temperatura trzyma się przez 3 doby, jeśli przekracza 40 st. C oraz nie spada po podaniu preparatów przeciwgorączkowych, jeżeli towarzyszy jej sztywność karku oraz drgawki.
